Mariusz Patyra

Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku siedmiu lat. Jego nauczycielami byli: Z. Ciucias,  A. Hoffmann w Olsztynie, A. Cypryk-Chmielewska  J.Kucharski w Warszawie, K. Węgrzyn w Hanowerze i Maestro Salvatore Accardo w Cremonie. W roku 2018 ukończył z wyróżnieniem studia magisterskie na Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Obecnie prowadzi klasę skrzypiec na Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy.

Mariusz Patyra informacje o artyście

Jest pierwszym Polakiem, który wygrał „ Premio Nicolo Paganini” ( Genua 2001) i zdobył specjalną nagrodę za najlepsze wykonanie Kaprysów Nicolo Paganiniego oraz kopię skrzypiec „ Il Cannone” ( Armata), które należały do wielkiego wirtuoza.

Mariusz Patyra jest także laureatem Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego J. Joachima w Hanowerze (1997) i finalistą Międzynarodowego Konkursu Stradivariusa w Cremonie (1988). Artysta zdobył 4 nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym Carla Nielsena w Odense a także nagrodę specjalną Odense Sinfonie Orchester (2000).

W 2006 Mariusz Patyra został zwycięzcą konkursu na stypendium  Japońskiej Fundacji Muzycznej J.E.S.C. oraz laureatem nagrody “Premio Pressenda 2006” (Alba/Wlochy).

Występował w Europie, Japonii, Stanach Zjednoczonych Ameryki i w Ameryce Południowej. Koncertował  m.in. z Royal Chamber Orchestra Tokyo, Orchestra Fondazione Arturo Toscanini, Orchestra di Roma, Orchestra Filarmonica Marchigiana, Polska Orkiestra Radiowa, Orkiestra Kameralna Polskiego Radia „ Amadeusz”, Orkiestra Filharmonii Narodowej w Warszawie, Orkiestra Sinfonia Varsovia.Nagrywał dla Polskiego, Niemieckiego (NDR, WDR) i Włoskiego Radia (RAI TRE).

Nagrania płytowe:

• Vivaldi: The Four Seasons, Lipinski Royal Fidelity, 2008
• Paganini: Violin Concerto No 1, Saint Saens: Introduzione e Rondo Capriccioso,
• Massenet: Meditation DUX, 2008
• Wieniawski: Violin Concertos No 1 in f# minor & No 2 in d minor, DUX, 2008
• Mariusz Patyra No.24,Toinen Music 2019

Mariusz Patyra gra na kopii Guarneri del Gesu autorstwa Wojciecha Topy z roku 2020.