Marina Otero

Pochodzi z Argentyny. Można ją zobaczyć w Nowym Teatrze w Warszawie. Swoje spektakle prezentowała już w Madrycie, Paryżu i innych dużych miastach Europy Zachodniej oraz Azji czy Ameryki Południowej. Kim jest gwiazda „Fuck Me/Love Me”?

Marina Otero to performerka, która często występuje solo. Niektóre spektakle są grane przez większą liczbę aktorów. W ten sposób kobieta konfrontuje się z przemocą, którą w sobie nosi. Jej performanse są przeładowane emocjami i przemyśleniami artystki.

Marina Otero urodziła się w 1984 roku. Jest artystką multidyscyplinarną. Zajmuje się:

• reżyserią,
• aktorstwem,
• pisaniem tekstów,
• tworzeniem choreografii.

Tworzy spektakle, które są częścią niekończącego się projektu „Pamiętać, żeby żyć”. Marina Otero opiera scenariusze na własnej biografii. Towarzyszy jest wiele emocji, które wybuchają na scenie:

• przemoc,
• niemoc,
• pożądanie,
• pragnienie miłości,
• los migrantki,
• brak zakorzenienia.

Marina Otero – performerka

Marina Otero występuje na najważniejszych festiwalach. Można ją było zobaczyć podczas takich wydarzeń, jak m.in.: Hebbel am Ufer w Berlinie (Niemcy), Festival de Otoño w Madrycie (Hiszpania), Festival Santarcangelo w Santarcangelo di Romagna (Włochy), Printemps des Comédiens w Montpellier (Francja), FIT. Lugano (Szwajcaria), Santiago a mil (Chile), Międzynarodowy Festiwal Sztuki w Singapurze, Mess Festival (Sarajewo), FAE Lima (Peru), FIBA (Buenos Aires) oraz Festival Camping CND w Paryżu (Francja).

Marina Otero – „Fuck Me/Love Me”

Pierwszą wersję performansu „Fuck Me/Love Me” pokazała w Buenos Aires (Argentyna), niedługo przed opuszczeniem kraju. Mieszkała tam przez 37 lat. Przeniosła się do Hiszpanii. Wcześniej jej dziadek, uwikłany w dyktaturę, przebył odwrotną drogę.

„Fuck Me/Love Me” opowiada o migrantce, która nie może usiedzieć w jednym miejscu. Chce się przemieszczać. W jej wyobrażeniach kraj, który opuściła, w ogóle nie istnieje. Podczas spektaklu jej ciało staje się obiektem badań. Artystka porusza temat śmierci, miłości, przemijania, bólu i przemocy.

Sztuka jest prezentowana tylko dla pełnoletnich widzów. Występuje w niej nagość. Aktorka pojawia się w nim w towarzystwie mężczyzn.

Według autorki, sztuka opowiada o tym, że seks jest ciałem. A miłość wymaga nie tylko ciała, ale też czasu. Pyta samą siebie, czy miłość jest ciałem, które zatrzymuje czas. Tak naprawdę sama tego nie rozumie. Dlatego właśnie tytuł pojawia się w takiej, a nie innej kolejności.

Marina Otero – występy

W swojej karierze prezentowała takie performanse, jak:

• „Love Me”,
• „Fuck Me”,
• „Hogar”,
• „Andrea”,
• „Nomofobia”,
• „Moneyfest”,
• „Bayonesa”,
• „200 Golpes de Jamón Serrano”,
• „Recordar 30 anos para vivir 65 minutos”.